گران یا غیرممکن؟ مساله این است!
تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۶۵۹۷۱
افزایش قیمتی که کم کردن هزینه‌های زندگی و روی کار آوردن پس‌انداز و روی‌آوردن به درآمد و شغلی جدید هم از پس آن برنمی‌آید اما واقعا تمایل به درس‌خواندن در مدارسی با خدمات بیشتر، هزینه دارد یا تاوان؟ به نظر می‌رسد چیزی که این روزها شهریه ثبت‌نام از آن عنوان می‌شود، تاوان خواسته‌ای به نام امکانات و خدمات است نه هزینه!
یکی آموزش و کیفیت مطالب درسی برایش صددرصد همه‌چیز است و دوست دارد فرزندش با بهترین کادر آموزشی درس بخواند و درنهایت هم نتیجه‌ای مانند قبولی در بهترین دانشگاه‌های ایران و جهان را بگیرد، یکی دیگر اما محیط و شلوغی مدارس دولتی را نمی‌پسندد و ترجیح می‌دهد دختر یا پسرش را در محیطی آرام‌تر و خلوت‌تر و البته با امکانات بیشتر ثبت‌نام کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از شمال تا جنوب شهر
«من دوست ندارم دخترم در کلاسی درس بخواند که بیشتر از ۴۰ نفر شاگرد دارد و معلم نمی‌تواند به اندازه کافی به آنها رسیدگی کند؛ یعنی واقعا برای رسیدن به چنین خواسته‌ای باید ۵۲ میلیون هزینه کنم؟» این را مادر یکی از دانش‌آموزانی می‌گوید که سال گذشته، دخترش در مدرسه غیرانتفاعی در شرق‌تهران، کلاس دوم دبستانش را با هزینه ۲۰میلیون تومانی گذرانده و امسال، هزینه‌شان به ۵۲میلیون افزایش پیدا کرده است. این یعنی افزایش چنددرصدی؟ اوضاع مادر دیگر البته بهتر است اما تا بهتر را چه معنی کنیم: «دبستان دختر من سال گذشته ۲۴میلیون بود و امسال هزینه ثبت‌نامش، ۴۰ میلیون تومان شده است!» اصلا از عدد و رقم‌هایی حرف می‌زنند که انگار پرداختش خیلی ساده و دم‌دستی است درصورتی‌که همان ۲۰میلیون سال گذشته هم به‌سختی جور شده است. منطق بسیاری از این مدارس هم یک چیز است: «نباید دستمزد معلم را بدهیم؟» بیراه هم نمی‌گویند اما در این میان، آموزش‌وپرورش، کجای این معرکه است؟ معرکه‌ای که قیمت‌های ۴۰میلیونی و ۵۰میلیونی برای مدرسه‌ای در شرق‌تهران است تا شمال‌شهر! البته که افزایش همان افزایش است! کف قیمت ۱۰میلیون تومانی مدارس غیردولتی در مناطق پایین‌تر شهر تهران، ۲۵میلیون شده است و در شمال‌تهران، از شهریه ۱۰۰میلیون توماتی برای ۹ ماه سال تحصیلی می‌گویند. درواقع فرقی نمی‌کند که در کدام منطقه از شهر ساکن باشی و درس بخوانی! آن‌چیزی که مهم است، افزایش هزینه‌هایی است که پرش به پر مدارس هم گرفته است و برای جبران آن، مجبورند به جیب خانواده‌ها رو بیندازند.
هزینه خواسته‌ات را بپرداز
نمی‌شود هم که تا یک نفر حرف از مدرسه غیرانتفاعی و گرانی هزینه‌هایش می‌زند، اجازه ندهیم جمله‌اش تمام شود و فوری نسخه «خب ببرش دولتی» برایش بپیچیم؛ چرا؟ چون موضوع گاهی فقط آن ظواهری که ما می‌بینیم و تعداد کم دانش‌آموزان و حتی کیفیت آموزش هم نیست: «می‌خواهم محیط مدرسه‌ای که دخترم در آن درس می‌خواند مذهبی باشد؛ یعنی کادر آموزشی علاوه بر آموزش، دغدغه پرورش دینی هم داشته باشند و دانش‌آموزان و خانواده‌های‌شان از فیلتر گذشته باشند. برایم مهم است که دخترم در مدرسه با کسانی دوست شود که تفکرات اعتقادی و مذهبی‌شان به ما نزدیک است. این خواسته زیادی است؟» نه، خواسته زیادی نیست اما بالاخره خواسته است و باید بابتش هزینه هم پرداخت شود اما هزینه ۱۰درصدی؟ ۲۰درصدی؟ یا صددرصدی؟ درواقع ماجرا این است کسی که از محیط تحصیل فرزندش، انتظاراتی، خواه کم یا زیاد دارد، باید بابتش هزینه بدهد یا تاوان؟
اولیای منتقد
ماجرا این است که ما فقط از خانواده‌هایی که این عدد و رقم‌ها برای‌شان خیلی بالا نیست و ثبت‌نام در غیرانتفاعی، معمول‌ترین جریان خانوادگی‌شان است حرف نمی‌زنیم؛ ما دغدغه آن والدینی را داریم که سال گذشته به هر زحمتی که بود، فرزندش را در مدرسه مورد تاییدش ثبت‌نام کرده و امسال، از افزایش غیرقابلقبول هزینه ثبت‌نام، دست روی راه‌انداختن پویش گذاشته است. پویشی که حرف دل تعداد زیادی از خانواده‌ها را زده است و به دنبال این است که وزارت آموزش‌وپرورش هم قدمی برای اصلاح این ماجرا بردارد. می‌خواهد با بالابردن کیفیت مدارس دولتی باشد، با ساخت مدارس بیشتر برای کم‌کردن تعداد دانش‌آموزان در مدرسه یا شاید هم با تقبل بخشی از هزینه‌های مدارس غیرانتفاعی و همراهی خانواده‌ها در پرداخت هزینه! هرچه که هست، تورمی که امروز به هزینه مدارس غیرانتفاعی رسیده است، نظم آموزشی را برهم زده است؛ نظمی که می‌تواند آینده تحصیلی و تربیتی نسل بعدی را به خطر بیندازد. حالا اگر تعداد زیادی از دانش‌آموزانی که سال گذشته در غیرانتفاعی درس خوانده‌اند، به‌دلیل ناتوانی در پرداخت شهریه، به مدارس دولتی برگردند، چه اتفاقی در جمعیت مدرسه دولتی خواهد افتاد؟ کلاس‌ها فشرده‌تر و میزها تنگ‌تر می‌شود، حیاط مدرسه هم وقت زنگ‌تفریح شلوغ‌تر و امکان رسیدگی انضباطی و تحصیلی کمتر! به نظر می‌رسد که بهبود اوضاع مالی مدارس غیرانتفاعی و بالابردن کیفیت مدارس دولتی، تنها راه چاره این اوضاع آشفته است.
یک شرایط نرمال آموزشی
ما حاضریم از نان شب‌مان بزنیم و هزینه کنیم اما آقای آموزش‌وپرورش، وظیفه شما چیست؟ شما نباید بتوانی شرایط نرمال آموزشی و پرورشی را در همه مدارس در تمام مناطق شهر برقرار کنی؟ چرا با افزایش تعداد مدارس دولتی و حمایت از مدارس خوب غیردولتی باعث ایجاد رقابت‌سالم بین مدارس نمی‌شوید؟ شاید با این کار، مدارس دولتی از این انفعال دربیایند و برای ارتقای سطح کیفی آموزش خود قدمی بردارند. از طرف دیگر، خانواده‌ها قدرت تصمیم‌گیری بیشتری در انتخاب مدرسه مورد نظر خود داشته باشند. واقعیت این است که با این افزایش قیمت، حق انتخاب از بسیاری از خانواده‌ها گرفته شده است؛ خانواده‌هایی که تحت تاثیر وضعیت نامناسب اقتصادی امروز هستند، اجاره‌خانه‌ای دارند که افزایش آن هم دست‌کمی از نرخ افزایش مدارس غیردولتی ندارد و با داشتن حداقل یک یا دو فرزند، نمی‌توانند از پس مخارج مدارس غیرانتفاعی بربیایند و به‌ناچار، تن به مدارسی می‌دهند که محیط آن، به دور از هیاهوهای این روزها نیست و باید از خیر فضای آرام و مذهبی که باب‌میل‌شان است بگذرند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: هزینه مدارس غیردولتی مدارس غیردولتی هزینه مدارس مدارس غیرانتفاعی مدارس دولتی خانواده ها سال گذشته مدرسه ای ثبت نام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۵۹۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۳۰۰ مدرسه در یزد فرسوده هستند
ایسنا/یزد مدیر کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان یزد با اشاره به بهره برداری از ۳۰ مدرسه نیمه تمام استان تا مهر ماه امسال، گفت: مدارس نیمه تمام و فرسوده استان با کمک اعتبارات دولتی، ظرفیت‌های خیرین و مسئولیت‌های اجتماعی صنایع در حال تکمیل است.
«محسن کاظمی» ضمن تبریک هفته معلم در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: براساس آمارهای کشوری به طور متوسط ۲۰ درصد از مدارس کشور و استان یزد فرسوده هستند که نیاز به تخریب و بازسازی یا مقاوم سازی دارند که بر همین اساس ۳۰۰ مدرسه در استان فرسوده و نیازمند مرمت، مقاوم سازی یا نوسازی هستند.
وی سیاست اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان یزد در دوره کنونی را اجتناب از ایجاد طرح‌های جدید و اهتمام به تکمیل طرح‌های نیمه تمام این حوزه ذکر کرد و گفت: بر همین اساس نیز طی ۱.۵ سال گذشته تعداد ۳۰ مدرسه بهره برداری شده و تلاش داریم تا قبل از آغاز مهرماه سالجاری ۳۰ مدرسه دیگر را نیز آماده بهره‌برداری کنیم.
کاظمی تعداد مدارس نیمه تمام استان در حال حاضر را حدود ۱۰۰ باب مدرسه اعلام کرد و گفت: البته در برخی بافتهای جدید شهری نیز تعدادی مدرسه در حال ساخت داریم.
وی اعتبار تجهیز، تعمیر و ساخت فضای آموزشی، پرورشی و ورزشی نوسازی مدارس استان در سال گذشته را ۴۰۰ میلیارد تومان بیان و اضافه کرد: یکی از اقدامات نوسازی مدارس در این رابطه استفاده از ظرفیت مسئولیت‌های اجتماعی صنایع و معادن با همکاری فرمانداران شهرستان‌ها بوده که در این رابطه هم اکنون پنج شهرستان را در دستور کار داریم.
مدیر کل نوسازی استان اضافه کرد: در همین راستا تکمیل تعدادی از مدارس و ساخت تعداد دیگر مدرسه در شهرستان‌هایی مانند اشکذر، اردکان و ابرکوه توسط صنایع و معادن از محل مسئولیت‌های اجتماعی آنها در حال اجراست.
انتهای پیام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود